Na het succesvolle album “Bluebeard”, dat verscheen in maart, is er nu binnen een jaar een nieuwe cd van Yuri Honing, ditmaal in duo vorm met Wolfert Brederode als compaan. Ging het vorige album over het 300 jaar oude Franse sprookje “Barbe Bleu”, nu duidt de titel “Avalon” op de Keltische sagen en in het bijzonder die van King Arthur. Avalon is een in nevelen gehuld eiland slechts bereikbaar voor degene die de magische boot kunnen roepen en het eiland kunnen vinden. Volgens de sage is dit het eiland waar koning Arthur rust na zijn verwonding door Mordred in de slag bij Camlann, hij is gebracht door zijn halfzuster Morgan le Fay, hij rust daar totdat hij weer ontwaakt om Engeland te redden. Avalon is ook het eiland waar het zwaard Excalibur is gesmeed en volgens weer ander versies zou het daar begraven liggen evenals in weer andere verhalen, de heilige graal. Allemaal aannames zonder een duidelijk antwoord en daarom gebruikt Yuri deze sage als metafoor voor de hedendaagse tijd waarin het duidelijk wordt dat er van alles op het punt staat te veranderen of onduidelijk is welke richting we op gaan en niet alleen door de pandemie maar ook door de duidelijke verdeeldheid in de V.S., de onduidelijkheid van de uitkomst van het Brexit besluit, de toenemende macht van China, het islam terrorisme en nog zovele andere zaken die de mensheid tot op het bot verdeeld houden.

Maar het gaat hier over de muziek van Yuri Honing en Wolfert Brederode. Avalon Songs ligt wel in het verlengde van voorganger Bluebeard, maar er is een belangrijk verschil, het quartet is teruggebracht tot een duo met Yuri en Wolfert, een min of meer afstand nemen van de traditionele jazzbezetting ? Misschien wel voor deze gelegenheid, het geluidsbeeld is er wel nog intiemer door geworden, het omfloerste saxofoongeluid van de tenor van Yuri vormt een perfecte symbiose met de piano en Fender Rhodes van Wolfert en dat volstaat wonderwel zonder een ritmesectie. Op dit album is er niet alleen sprake van composities van Yuri maar ook van anderen, zoals “Ellen David” van Charlie Haden, “The flowers die of love” van Billy Strayhorn, “Wenn Ich mich Wünsche dürfte” van Friedrich Hollaender (1896-1976) een bekende componist van filmmuziek (“Der Blaue Engel”) en ook de pianist van Marlene Dietrich die het nummer wereldberoemd maakte. “Black is the colour” is een traditionele folksong, bekend geworden in de Appalachian mountains, de eerste opname is van John Jacob Niles, maar oorspronkelijk afkomstig uit Schotland volgens met name expert Alan Lomax. Er bestaan zeer vele uitvoeringen van o.a. van Nina Simone en ook Luciano Berio (1925-2003) heeft zich gewaagd aan een bewerking voor zijn echtgenote de sopraan Cathy Berberian en nu is het de beurt aan Yuri Honing. “Ebb” is een compositie van Wolfert Brederode, een van de meest poëtische pianisten in de jazz, hij nam op als leider en als sideman voor het bekende Duitse label ECM en is daar nog steeds actief. Zijn spel harmonieert in hoge mate met het geluid van Yuri, het is een van de redenen dat hij al zo lang deel uitmaakt van het quartet, voordien speelde Yuri 7 jaar zonder pianist terwijl hij toch met de groten der aarde heeft gespeeld, Misha Mengelberg, Paul Bley en Craig Taborn.

Het album begint met het titelnummer “Avalon” in aanvang is er wondermooie pianospel van Wolfert met zijn fluwelen touché, waarna Yuri invalt met zijn serene sax geluid, heel fraai. “Ellen David” is een pareltje uit het idioom van meesterbassist Charlie Haden (“Closeness Duets”) en deze uitvoering is zo mogelijk nog fraaier. “Wenn ich mir Wünsche dürfte” is een absoluut hoogtepunt op dit album, dit is pure kippenvel muziek. Elke keer als ik het hoor, grijpt het mij bij de keel. Goldbrun is een kortere versie dan die op het gelijknamige album. “Ebb” van Wolfert is alweer zo’n compositie vol ingehouden spanning, piano en saxofoon lijken af en toe samengebundeld tot één instrument. Op “Black is the colour” is er inderdaad bijna sprake van één instrument, namelijk de saxofoon van Yuri, maar later is er toch de piano van Wolfert, alweer zo’n schrijnend emotievol nummer. Afgesloten wordt er met het sfeerrijke “The flowers die of love” van het ”alter ego” van Ellington, Billy Strayhorn. De betekenisvolle stiltes die Yuri laat vallen, zetten de gedachten aan het denken, zelf invullen zoals in abstracte kunst, muziek is natuurlijk ook een vorm van kunst en op “Avalon Songs” een van de hoogste kwaliteit.

Jan van Leersum